Samoregulacja to zdolność dziecka do panowania nad emocjami, zachowaniem i uwagą, tak aby mogło spokojnie reagować w różnych sytuacjach – zarówno przyjemnych, jak i trudnych.

To nie oznacza „bycia grzecznym”, to umiejętność dzięki której dziecko potrafi:

•Uspokoić się po zdenerwowaniu,

•Odroczyć natychmiastową reakcję (chciałbym teraz, ale mogę poczekać),

•Skupić uwagę na zadaniu,

•Zapanować nad impulsem, by krzyczeć, uderzyć czy uciec,

Jak rozwija się samoregulacja:

3-4 lata – dziecko dopiero zaczyna rozpoznawać emocje, często reaguje impulsywnie

4-5 lat – zaczyna rozumieć, że może próbować się uspokoić, np. poprzez przytulenie czy oddech

5-6 lat – coraz częściej samodzielnie stosuje strategie: oddycha głęboko, prosi o pomoc, widzi konsekwencje działania. 

Wspieranie dziecka:

•Pomagaj nazwać emocje, dzięki temu dziecko zaczyna rozumieć co czuje i dlaczego,

•Zachowaj spokój – reakcja rodzica jest dla dziecka lustrem. Spokój pozwala szybciej odzyskać równowagę,

•Stwórz bezpieczny rytm dnia – przewidywalność daje poczucie bezpieczeństwa,

•Opracujecie sposoby uspokajania – oddechy, liczenie do 5, przytulenie, 

•Chwalenie wysiłku: „widzę, że bardzo się starałeś uspokoić” – taka pochwała wzmacnia wiarę dziecka w to, że potrafi panować nad sobą.

Zabawy wspierające samoregulację:

•„Czerwone światło, zielone światło” – dziecko uczy się zatrzymywać i reagować na sygnały;

•Zabawy oddechowe – „nadmuchajmy balon”, „zdmuchnij świeczkę”;

•Zabawy w role – odgrywanie emocji pomaga je rozumieć,

•Zabawy sensoryczne – ugniatanie masy, przesypywanie ryżu.

Samoregulacja rozwija się latami – każde dziecko ma własne tempo. 

Krzyk lub kary nie uczą samoregulacji – tylko wzmacniają stres.

Najlepsze, co można dać dziecku to spokój, cierpliwość i zrozumienie.